AĞITLARIMIZ

Arife Bilgin in babası Veysel KARA ya ağıdı

İstanbula yakınmola
Sızılasın kara deniz
Evvelden babasız gardaş
Asker olmuş bomuz bomuz

Mencilisin başı babam
Laf verirdi peşin peşin
Aklı başındasın anam
Cahil gardaşları düşün

Çıkmam gayrı yukarıya
Karyolanın yeri gedik
Öldü demem ben babama
Vallahi dokdura gidik

Çok yanıyor sefil anam
Hemen vuruyor döşüne
Şöhretli çadır tutturur
Kumlu pınarın başına

Bana ağlama diyorlar
Kaynar kazan tutmaz kapak
Küskün gitmiş vezir babam
Kalk anam gönlünü yapak

Nacinin beli büküldü
Dalım budağım söküldü
Ayan olsun ismet gardaş
Evin gedikten yıkıldı

Ne duruyonuz bacılar
Gelin ağlayak koşmaya
At çekmiş suluyor babam
Sıralıktaki çeşmeye


İsmet KARA nın oğlu Veysel KARA için yazdığı ağıt

Kıyamet bizlerin başına koptu
Bu olay herkesin yüreğini yaktı
Hastanede sağına soluna baktı
Cümlemizi burada yaktın veyselim

Hastanede abisin yolunu gözler
Kulağımdan gitmez o tatlı sözler
Uçtu gitti veyselim sağ olsun sizler
Kahrından bizleri yaktın veyselim

Numune hastanesi dedikde geldik
9 kasım günü cesedin bulduk
10 kasım gününde tabuta koyduk
İçimize acıyı sen soktun veyselim

Köylümüz sağolsun kabrini kazdı
Usandı veyselim canından bezdi
Kör olası motor yavrumu ezdi
Bizleri ateşe ittin veyselim

Naci duyunca deliye döndü
Ciğerim kor oldu hemence yandı
Ahlakı güzel güzel bir candı
Neneni yalınız ettin veyselim